Ο κόσμος που μας περιβάλλει βρίσκεται σε συνεχή αναπροσαρμογή. Πρόσωπα, χώροι και αισθητηριακές πληροφορίες αλληλεπιδρούν σε έναν ατέρμονα διάλογο. Οι νέοι τρόποι αντιμετώπισης της υλικής και δυνητικής διάστασης του κόσμου που διαρκώς εξελίσσεται θα προάγουν σίγουρα την παραγωγή καινοτόμων αρχιτεκτονικών και αστικών εμπειριών. Στο πλαίσιο αυτής της αναδιοργάνωσης των αλληλεπιδράσεων του υποκειμένου με το περιβάλλον, τι ποσοστό αναλογεί στην «mobiquité» (mobilité και ubiquité, κινητικότητα και πανταχού παρουσία, «παντο(υ)κινητικότητα») και τι στην επαυξημένη ή δημοσιοποιημένη πραγματικότητα; Ποιες προσαρμογές μπορούμε να προσδοκούμε για τον ευαισθητοποιημένο πολίτη στο κοινωνικό του περιβάλλον; Το καθολικά «φυσικοψηφιακό» («phygital») είναι το μέλλον του κόσμου; Πώς εμπίπτουν αυτές οι εξελίξεις στις μετατροπές των διαδικασιών σχεδιασμού και στις μεθοδολογίες σύνθεσης; Πώς αυτές οι εξελίξεις συμβάλλουν στην ανανέωση του ίδιου του πλαισίου της αρχιτεκτονικής παραγωγής; Πώς οικειοποιούνται οι σχεδιαστές τις υβριδοποιήσεις του ψηφιακού και του φυσικού κόσμου στις συνθέσεις τους και πώς τα νέα ψηφιακά εργαλεία ανανεώνουν τον σχεδιασμό των ατμοσφαιρών του εξελισσόμενου κόσμου;
